Verner Gerzoq (nemischa: [ˈvɛɐ̯nɐ ˈhɛɐ̯tsoːk]; 1942-yil 5-sentabrda tugʻilgan) — nemis film rejissyori, ssenariy muallifi, yozuvchi, aktyor va opera rejissyori bo‘lib, Yangi nemis kinolarining peshqadami sifatida tanilgan. Uning filmlarida ko‘pincha amalga oshmas orzulari bo‘lgan ambitsiyali qahramonlar, noma'lum sohalarda noyob talantlarga ega odamlar yoki tabiat bilan to‘qnashuvda bo‘lgan shaxslar tasvirlanadi. U o‘zining noyob film yaratish jarayoni bilan tanilgan, masalan, hikoyalar rejasini e'tiborsiz qoldirish, improvizatsiyaga urg‘u berish va aktyorlar va jamoani filmlaridagi qahramonlar bilan o‘xshash vaziyatlarga qo‘yish. Gerzoq o‘zining birinchi filmi "Herakles" ustida 1961-yilda, 19 yoshida ishlay boshlagan. O‘shandan beri u 60 dan ortiq badiiy filmlar va hujjatli filmlar ishlab chiqargan, jumladan "Aguirre, Xudoning g‘azabi" (1972), "Kaspar Hauserning jumboqi" (1974), "Shisha yurak" (1976), "Stroszek" (1977), "Nosferatu vampir" (1979), "Fitzcarraldo" (1982), "Kobra Verde" (1987), "Qorong‘ulik darslari" (1992), "Kichik Dieter parvoz qilishni xohlaydi" (1997), "Mening eng yaxshi do‘stim" (1999), "Nihoyat" (2000), "Grizzly odam" (2005), "Dunyoning oxiridagi uchrashuvlar" (2007), "Yomon leytenant: Nyu-Orleandagi port" (2009) va "Unutilgan orzular g‘ori" (2010). U o‘ndan ortiq prozaik asarlarni nashr etgan va shuncha opera rejissyorlik qilgan. Fransuz rejissyori Fransua Truffo bir vaqtlar Gerzoqni "hayotdagi eng muhim film rejissyori" deb atagan. Amerikalik film tanqidchisi Rodjer Ebert Gerzoq "birorta ham film yaratmagan, ularning hech biri muammoli, uyatli, amaliy sabablarga ko‘ra yaratilgan yoki qiziq emas. Hatto uning muvaffaqiyatsizliklari ham spektaklyar" deb aytgan. U 2009-yilda Time jurnali tomonidan dunyoning 100 ta eng ta'sirchan insonlaridan biri deb nomlangan. Yuqoridagi tavsif Vikipediya maqolasidan olingan, Verner Gerzoq, CC-BY-SA litsenziyasi ostida, Vikipediyadagi to‘liq mualliflar ro‘yxati.
