Ellen Burstyn (tug‘ilgan nomi Edna Rae Gillooly; 1932-yil 7-dekabr) — amerikalik aktrisa. Drama janrida murakkab ayollarni tasvirlagani bilan tanilgan, u ko‘plab mukofotlarga, jumladan, Oskar, Toni mukofoti va ikki marta Primetime Emmy mukofotiga sazovor bo‘lgan, bu uni "Aktyorlikning Uchlik Tajzi"ni qo‘lga kiritgan kam sonli ijrochilardan biriga aylantiradi. Shuningdek, u BAFTA mukofoti va Oltin Globus mukofotini ham qo‘lga kiritgan. Burstyn 1957-yilda Broadwayda "Fair Game" spektaklida aktyorlik debyutini qilgan va 1975-yilda "Same Time, Next Year" pyesasi uchun Eng yaxshi aktrisa sifatida Toni mukofotini qo‘lga kiritgan. U Martin Skorsezening romantik dramasida, "Alice Doesn't Live Here Anymore" (1974) filmida, yetim Alice Hyatt rolida Eng yaxshi aktrisa uchun Oskar mukofotini olgan. Uning boshqa Oskar nominatsiyasiga ega rollari "The Last Picture Show" (1971), "The Exorcist" (1973), "Same Time, Next Year" (1978), "Resurrection" (1980) va "Requiem for a Dream" (2000) filmlarida bo‘lgan. Uning boshqa e'tiborga molik filmlari "Harry and Tonto" (1974), "How to Make an American Quilt" (1995), "Divine Secrets of the Ya-Ya Sisterhood" (2002), "W." (2008), "Interstellar" (2014), "The Age of Adaline" (2015) va "Pieces of a Woman" (2020) ni o‘z ichiga oladi. U NBC telekanalining huquqiy dramasida "Law & Order: Special Victims Unit" (2009) da mehmon rolda va USA Network siyosiy mini-seriyasida "Political Animals" (2013) da qo‘llab-quvvatlovchi rolda Primetime Emmy mukofotlarini qo‘lga kiritgan. Uning boshqa Emmy nominatsiyasiga ega rollari "Pack of Lies" (1988), "Mrs. Harris" (2005), "Big Love" (2008), "Draft Day", "Flowers in the Attic" (ikkalasi ham 2014) va "House of Cards" (2016) filmlarida bo‘lgan. 2000-yildan beri u Nyu-York shahridagi drama maktabi "Actors Studio" ning ham-prezidenti bo‘lib ishlamoqda. 2013-yilda u sahnadagi ishlari uchun Amerika Teatr Shon-shuhrat Zali a'zosi sifatida qabul qilingan.
